Biraz alışmıştım.
Yokluğuna.
Aslında biraz, onlarca yıl.
Dost sohbetlerimde hiç yoktun.Olmadın.Mesela kafayı bazen buna takıp kadeh tokuşturdum.
Herkesin keyfi gıcırdı.Herkesin tuzu kuruydu.Barmenlerin bile.
Bir tek noksan bendim masada.Mışıl mışıl Uyuduğunu, uyandığında üşüdüğünü düşündüm sonra, geceler boyu.
Aslında senelerce.
Çok ağladım.Çok kırıldım.Çok özledim.Bir kaç sene.
Aslında bir ömürce.
Sesini duyamadım.Yüzünü göremedim.Büyüdüğünde nasıl biri olduğunu nasıl nefes aldığını..
Bilemedim.
Aslında ben çocukluğumu özledim diye dolanıp durdum.Özlemedim.Ben senin dahil olduğun bütün hatıraları özledim.
Soranlar vardı.Selam yolla diyenler.Tek taraflı kabul ettim.Ama hiç yollayamadım.
Geçen gece sana mesaj attım sesinden uzak bir hayat geçti diye.Uyumalısın dedin.
Uyudum.
Kalktığımda aynaya çarptım bütün öfkemi.Yalnızlık doldurdum ciğerlerime.
Serçeleri seyrettim.Film izledim.Terk edildim.
Hiç bilmediğim yollara kırdım direksiyonu.
Çıkmaz sokaklarda kayboldum.
Her şeyi hatırladım.
Her şeyi gömmüşken.
İhtimal yoktu.Bir gün karşıma çıkmana.
Çıkmadın.
Yokluğunda çok biriktim.
Sakal bıraktım.Spor yaptım.Yüzdüm.Ağladım.Gözyaşlarımı aldırdım.
Hayalleri kırdım.
Kırdıklarımı hayal ettim.
Ama yara bir kez dikiş almışsa, kapanmıyormuş anladım.
Kapansa da iz.
İzlerini takip ettim.Senelerce seni aradım.
Büyümekten gelmedin.
Ben yaşlandım.
Kendimi kendime ifade edemedim.Durdum.Dondum.
Çok şarkılar dinledim.
Çok şeyler yazdım.
Çok film izledim.
Ama seni.
hatıralarımdan alamadım.
sokağı terk ettiğin o güne çok boşluk.
Çok sızı.
Kaldırımlar değişti, bizim apartman yenilendi,dış cepheye maviye boyandı bahçesine çit çekildi demirden.
Milli piyangodan on senelerce hiç bir şey çıkmadı.
Askerliğimi komando olarak yaptım.Şans ölmedim.Ama yanıma çok kişi öldü.
Gülüşünden sonrası intihardı küçüktün.
bir merhaba borcun olsa da, alacaklıyım hatıralarından, unutma.
Peki,Sen mi yoksa ben mi yoksa bizmi orada kaldık o dar sokakta yoksa orada mı tükendi mevsimler yoksa çocukluğunu avuçlarına kapatıp uğurladım diye mi anımsadım yanlışlıkla.
Açtığında avuç içini büyüyecektin, ama her karşılaşma her dem aynı..aynı tarihe gömüyor sanki bizi..
Gittiğin günden bir türlü gelemedim.
Ben kaldım.
Peki bir gün,
sen dönecek misin?
Yokluğuna.
Aslında biraz, onlarca yıl.
Dost sohbetlerimde hiç yoktun.Olmadın.Mesela kafayı bazen buna takıp kadeh tokuşturdum.
Herkesin keyfi gıcırdı.Herkesin tuzu kuruydu.Barmenlerin bile.
Bir tek noksan bendim masada.Mışıl mışıl Uyuduğunu, uyandığında üşüdüğünü düşündüm sonra, geceler boyu.
Aslında senelerce.
Çok ağladım.Çok kırıldım.Çok özledim.Bir kaç sene.
Aslında bir ömürce.
Sesini duyamadım.Yüzünü göremedim.Büyüdüğünde nasıl biri olduğunu nasıl nefes aldığını..
Bilemedim.
Aslında ben çocukluğumu özledim diye dolanıp durdum.Özlemedim.Ben senin dahil olduğun bütün hatıraları özledim.
Soranlar vardı.Selam yolla diyenler.Tek taraflı kabul ettim.Ama hiç yollayamadım.
Geçen gece sana mesaj attım sesinden uzak bir hayat geçti diye.Uyumalısın dedin.
Uyudum.
Kalktığımda aynaya çarptım bütün öfkemi.Yalnızlık doldurdum ciğerlerime.
Serçeleri seyrettim.Film izledim.Terk edildim.
Hiç bilmediğim yollara kırdım direksiyonu.
Çıkmaz sokaklarda kayboldum.
Her şeyi hatırladım.
Her şeyi gömmüşken.
İhtimal yoktu.Bir gün karşıma çıkmana.
Çıkmadın.
Yokluğunda çok biriktim.
Sakal bıraktım.Spor yaptım.Yüzdüm.Ağladım.Gözyaşlarımı aldırdım.
Hayalleri kırdım.
Kırdıklarımı hayal ettim.
Ama yara bir kez dikiş almışsa, kapanmıyormuş anladım.
Kapansa da iz.
İzlerini takip ettim.Senelerce seni aradım.
Büyümekten gelmedin.
Ben yaşlandım.
Kendimi kendime ifade edemedim.Durdum.Dondum.
Çok şarkılar dinledim.
Çok şeyler yazdım.
Çok film izledim.
Ama seni.
hatıralarımdan alamadım.
sokağı terk ettiğin o güne çok boşluk.
Çok sızı.
Kaldırımlar değişti, bizim apartman yenilendi,dış cepheye maviye boyandı bahçesine çit çekildi demirden.
Milli piyangodan on senelerce hiç bir şey çıkmadı.
Askerliğimi komando olarak yaptım.Şans ölmedim.Ama yanıma çok kişi öldü.
Gülüşünden sonrası intihardı küçüktün.
bir merhaba borcun olsa da, alacaklıyım hatıralarından, unutma.
Peki,Sen mi yoksa ben mi yoksa bizmi orada kaldık o dar sokakta yoksa orada mı tükendi mevsimler yoksa çocukluğunu avuçlarına kapatıp uğurladım diye mi anımsadım yanlışlıkla.
Açtığında avuç içini büyüyecektin, ama her karşılaşma her dem aynı..aynı tarihe gömüyor sanki bizi..
Gittiğin günden bir türlü gelemedim.
Ben kaldım.
Peki bir gün,
sen dönecek misin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder