29 Ağustos 2012 Çarşamba

Herkes beni unutsa da, lütfen seni beni hatıralarda bırakma...

Hava buz gibi.
Sonbahar mı geldi.

Yoksa aşkla özlemekle hayatla mı tükettik o minik düşleri.

Hangi mevsimleri geride bıraktık kavuşmak için peki.Zaman mı durdu yoksa biz mi kaldık geçmişte.

Oysa çocukluğumdan çıkıp geldin seneler sonra dün.

Merhaba.
Ben geldim.

Ben durdum sustum büyüttüm içimi.
Ben burdaydım ya sen.

Sen yoktun.
Sen yokken ben onarılmaz yaralar açtım başıma.

sahi nerdeydin.
Gittiğinden beri neden dönmedin.

Neden ben bunca yıl.
Seni unutarak ömrümü geçirdim.

Avuç içlerine kapamıştım sen giderken çocukluğunu oysa.Açmadın değil mi.Bozulmadı rüya.

Yapayalnız kemiklere dek işleyen acımın hatrına soruyorum.Gözlerin hala öyle dolu dolu buğulu mu.
Çok üzmediler inşallah.

Ama büyüyeceksin diye uğurladım seni.

Zor geliyor belki de bu yüzden peronlarda gidenlerin ardından el sallamalarım.

Gülüşünü anımsadım şimdi.Kirpiklerini.Saçlarının coğrafyasını.


Şimdi sus.

Beni bana hatırlattığın için.

Ama gülümseyişini son gördüğümden beri.Nasılsın.

Susma.

Sana ait.
Bütün sessizliğim.

Güzel yüzünü ,o küçük sokakta tenisi icat ettiğimizi, elinde tuttuğun raketi,sağa sola koşmanı yeni günde neler yapacağız bugün konuşmalarımızı yada hiç bir şeyi hatırlıyorum.

Uzun zaman oldu.

Hatıralar sepya.Rüzgarlar yabancı.Dünyanın merkezi o küçük balkona çıkmandı.Ben belki de ondan gidemiyorum tam karşısından.

Dur bitmedi.

Boğazım düğümlendi.Tekrar.

Şimdi gitme çok uzun zaman sonra gelişini anlamaya başlarken.

Şimdi kal.

Belki çok uzun sustum sana.Sormak istediklerim kalmıştı.Dur.Sandıktan çıkaracağım.

Gülümseyişinde dudağının kenarında hala iz oluyor mu mesela.

O iz duruyor mu.Sen çok üzdüler mi.Uyurken.Yastığı öpüyor mu saçların.ya gözlerin.gözlerin dolu dolu ve buğulu mu hala.

Soracağım o kadar çok şeyin hatrına sus.

Uzağında o kadar sus var ki,

Şimdi zaman.
Dursun dilersen.

Ben mi?
Senden uzaktayken masallar büyüttüm işte.Mutsuz sonla bittiler.O kadar.

Ağladın mı hiç.
Gözyaşların acıdı mı.

Kıyamam.

Dur.Söyleme.Konuşacağımıza sakla.

Ağlaman hep uçurumdu ama.
Ben seni unutmadım işte anlıyor musun?

Olur da kader işte, hiç olmasa da ve
Herkes beni unutsa da, lütfen, seni beni hatıralarda bırakma...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder