Geçen sene bugün...

Şimdi bir şey hissetmiyorsun. Kan çekilmiyor derler başlarda, işte ondan olsa gerek.

Biraz daha bekle.

Birlikte çıktığınız o yola, o yolculuğa, mola verdiğiniz o şirin kasabadaki küçük kır lokantasına düştüğünde yolun biraz...

Biraz daha.

Dalgaların kıyıya vurduğu sahile sıfır çay bahçesine geçtiğinde, yudumlarken bardağın içinden hatıraları.

Biraz daha keskin.

Sonra direksiyonu otelin yoluna doğru kıracaksın, sebepsiz.

Sebepli.

7 numaralı oda.

İçeri geçtiğinde, yatağa uzandığında...

Hatıralar paramparça.
Baş harfleriniz vardı karyolanın baş ucunda değil mi?

Her şey yerli yerinde şimdi net anımsıyor olmalısın.

Geçen sene bugün, buradaydık..
Birlikte hayaller kurmuştuk, sarılıp uyumuştuk...

geçen sene bugün..

hayatın anlamı vardı ve
biz mutluyduk...

.....


"Aramıza hoş geldin. Anlaman için bekledik.
Şimdi, biraz daha fazla sızlıyor değil mi?"

hatırla.
geçen sene bugün...

O kapıyı vurup çıktıktan sonra, sen ölmüştün.