İlk günler...
Hayatınızda hiç olmadığınız kadar mutlusunuz. Hiç olmadığınız kadar gülümsüyorsunuz. İçiniz içinize sığmıyor. Birlikte çıkılan o serüvenin hiç bitmeyeceğini sanıyor ve tadını çıkarıyorsunuz. O'nu bir daha görmek istiyorsunuz. Her buluşma yarım kalıyor sanki.
Bir şey eksik evet, vakit.
Aradan dünya diliyle "zamanlar" geçiyor.
El ele tutuştuğunuz sokaklar artık size dar gelmeye başlıyor. İlk günlerin o sıcaklığı, heyecanı azalıyor. Size eskisi kadar mesaj atmıyor, sesinizi duymak için yüzlerce çağrı bırakan, her gün her gece saatlerce konuştuğunuz "O" artık aramaz oluyor.
Bir kaç dakikaya sığdırıyorsunuz günün stresini, heyecanını, O'nsuz geçen saniyelerin hıncını. Meşgulum, yorgunum, işim var, dizi seyredeceğim, uykum vara dönüyor karşınızdakinin sesi.
Araya insanlar giriyor. İnsanlar hep bir şeyler söylüyor. O'nun ve sizin dostlarınız!
Teselli arıyorsunuz. Arkadaş meclislerinde, başka vücutlarda, içki şişelerinde, soğuk odalarda, haplarda, yapayalnız gecenin bir vakti çıktığınız sokak aralarında. Nafile.
Kesmiyor.
Bir vakit sadece sizin olan, sizinle olan artık uzaklaşıyor.
Herkes bir şey diyor.
O uzak.
Dünya başınıza yıkılıyor.
Bir gün o meçhule giden sözü fısıldıyor size, bitti!
Hoşça kal.
Hoşça kalamayacağınız o an tokat gibi çarpıyor yüzünüze.
Mevsimler üzerinize düşüyor.
Herkes bir şey diyor.
Boş ver, daha iyisini bulursun, seni hak etmemiş, çık dışarı biraz kafan dağılır hem...
Kimse, " iç acılarınızın toplamını" hesaplamıyor.
Boğuluyorsunuz.
Bitiyorsunuz.
Tükeniyorsunuz.
Cenaze aracı dahil kimsenin taşıyamayacağı bir ağırlıkta, hayata küsüyorsunuz.
Hatıralar başlıyor önce uyutmuyor, sonra ağlatıyor.
Her gece ağlatıyor.
Sonra geriye rüyalar kalıyor.
Aradan bir "yüzyıl" geçmiş gibi yüzünü, gözlerini, kokusunu, uyumasını aklınıza getiriyorsunuz.
Bir kez daha diyorsunuz bir kez daha, hiç olmazsa bari,
rüyalarda.
Fonda, Zeki Müren'in "Rüyalarda Buluşuruz" şarkısı.
Maalesef.
Giden gidiyor ve o günden sonra rüyalara bile uğramıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder